Interview met nOAH & NORALIE

Jullie zijn volgens mij echt verkikkerd op elkaar als ik jullie zo samen zie. Zijn jullie al lang samen? 

Noralie: Het is nooit officieel ‘aan’ gegaan eigenlijk. Op een gegeven moment voelde het wel echt als een relatie, maar we hebben elkaar nooit ‘verkering’ gevraagd of zo. We kennen elkaar sinds begin dit jaar, maar daarna is Noah nog een tijdje gaan reizen en toen die terug was, zijn we gaan afspreken. 
Noah: We wilden een beetje rustig aan doen, maar op een gegeven moment wisten we gewoon dat het ‘aan’ was, ook al was dat nog niet echt uitgesproken. Het voelde gewoon zo.

​

Waar zijn jullie elkaar tegen het lijf gelopen?

 
Noah: We ontmoetten elkaar begin februari op een klimaatconferentie in Zwitserland. 
Noralie: Dat is zo gek om aan terug te denken, want dat is de laatste keer voor corona dat we met zoveel mensen nog samen konden komen.
Noah: Het was een soort van jeugdconferentie over het klimaat. 

​

Dat is weer eens iets anders dan een Tindermatch!

Hoe verliep jullie eerste ontmoeting? 

Noralie: Ja inderdaad. Er waren allerlei lezingen en mensen uit veel verschillende landen. De Nederlanders trokken een beetje naar elkaar toe. Zo was er een busje gehuurd om samen naar Zwitserland te rijden, en ik dacht bij het vertrek bij het busstation in Arnhem al meteen: ‘Hmmm, die is leuk!’
Noah: Ik kan mij niet meer herinneren dat ik Noralie had gezien bij de heenreis, want ik was meer bezig met bekenden weerzien. Toen we uit de bus stapten hadden we wel een kort gesprekje en toen vond ik haar wel leuk, maar toen hadden we nog vier dagen te gaan. 
Noralie: Op de eerste dag hadden we wat korte oppervlakkige gesprekjes, de tweede dag kregen
die gesprekken al wat meer diepgang en de derde dag voelde ik mij heel erg dapper en toen heb ik tegen Noah gezegd: ‘Ik vind je eigenlijk wel leuk!’ Maar zo van: ‘Je hoeft er niets mee, maar dan
weet je dat.’

​

Was het meteen dik aan? 

Noah: We deden vooral rustig aan. Drie dagen na die conferentie ging ik op reis, ik ging zes weken naar Nepal. We hebben wel nummers uitgewisseld en veel gepraat toen ik daar was. Eigenlijk was Noralie de enige met wie ik contact onderhield in Nederland. Toen ik thuis kwam gingen meteen de maandag daarna de scholen dicht in verband met corona. Ik had er in Nepal niet echt iets van gemerkt, pas in de laatste dagen sloeg om me heen opeens een beetje de paniek toe en ontstond de angst dat ik misschien niet naar huis zou kunnen gaan. Het was een beetje een rare tijd om te gaan daten, want er was opeens niets meer open. De cafeetjes en restaurants waren ook dicht. 
Noralie: We konden ook niet even ergens een koffietje doen of zo, maar we hadden inmiddels al
zoveel gepraat dat het allemaal al best wel vertrouwd voelde. Het voelde niet gek om bij elkaar thuis te komen. Het was niet als een eerste ontmoeting waarbij je een heel nieuw persoon leert kennen met wie je eerst nog een koffie wil gaan drinken. Het voelde al heel snel normaal om iets langer af te spreken. We hebben niet echt een ‘normale’ datingperiode gekend. 

​

Jullie zijn dus echt een corona-koppel. Hoe gingen jullie daarmee om?

Noralie: We woonden in eerste instantie niet bij elkaar in de buurt, dus dat was ook wel wat gek met afspreken. Wanneer we met elkaar afspraken dan spraken we al vrij snel best lang af, omdat we niet zo vaak heen en weer wilden reizen, reizen werd ook sterk afgeraden. De eerste date was vier dagen en de tweede date was meteen twee weken! Nu wonen we dichter bij elkaar dus nu kunnen we makkelijker heen en weer reizen. 

 

Ik ga ervan uit dat jullie geoefend hebben voor onze video, want jullie zoenen vol overtuiging. Wie deelde de eerste kus uit?  

Noralie: Hahaha! We hebben het er weleens over, ik denk dat ik begon maar Noah denkt daar anders over. 
Noah: Ik ben ervan overtuigd dat ik begon! 
Noralie: Het was een beetje tegelijk dan denk ik. Het was donker dus we konden elkaar ook niet zo goed zien. Dat was dus op die conferentie, waar ik mijn liefde al had verklaard aan Noah. Ik probeerde dat natuurlijk even heel luchtig te ‘droppen’.  
Noah: Uiteindelijk zei ik: ‘Het klinkt misschien een beetje cliché maar ik vind jou ook leuk.’ Van daaruit gingen we veel met elkaar om. Hebben we die avond gezoend of de avond daarna?  
Noralie: Nee, die avond bijna.
Noah: Oh ja, die avond hebben we wel gedanst en er heerste een spanning. Twee keer hebben we bijna gezoend, maar elke keer verstoorde iemand het moment. De dag erna hebben we veel gepraat en uiteindelijk gezoend. 

​

Onze campagne is gelanceerd op ‘International Coming Out Day’. Hoe was jullie ‘coming out’? 

Noralie: Bij mij is er nooit een kast geweest, bij Noah wel, toch?
Noah: Wel meerdere kasten ja, haha! 
Noralie: Voor mij was het nooit een ding. Ik viel gewoon altijd al op alle genders en ik vond dat normaal. Ik moest al lachen bij het idee dat ik mijn ouders dat zou moeten vertellen. Dat zou zo raar zijn, want die vonden dat toch al super normaal. 

 

Jouw ouders hebben daar dus nooit echt een issue mee gehad? 

Noralie: Nee, ik zat in zo’n ‘chille’ alternatieve bubbel dat ik dacht dat iedereen dit wel normaal zou vinden. Ik denk dat ik rond mijn twaalfde interesse kreeg in andere mensen op een romantische manier, en ik ben daar vanaf het begin ook wel open over geweest. Ik had wel een tijdje een bi-complex, omdat ik wel op vrouwen viel maar ook op mannen, dus ik twijfelde dan weleens aan de echtheid daarvan. Soms werd er gewoon heel lullig gedaan over bi-zijn. Zo zou het niet bestaan omdat je of gay of hetero zou zijn. Ik miste in die tijd wel een beetje een representatie van bi of pan personen om mij heen.

Ik verbaas me nog steeds over de misconcepties omtrent bi-personen. Zo zouden ze in een relatie met het ene gender dan toch weer het andere gender missen, of veelal polyamoreus zijn. Voor mijzelf gaat die vlieger niet op.

 
Noralie: (Schiet in de lach) Dat laatste zijn wij dan weer wel; poly! 
Noah: We zijn gewoon open daarover. We zijn allebei vrij om te doen wat we willen. We zullen
heus wel eens jaloers zijn op elkaar, maar dat betekent dan niet dat die ander niet meer mag doen wat die wil doen. Wij zien jaloezie meer als iets waar andere gevoelens onder zitten, waar je zelf doorheen moet werken. We zijn heel erg fan van het idee om elkaar lief te hebben in vrijheid en elkaar niet te zien als een bezit. 

​

Noah, jij vertelde eerder dat je uit meerdere kasten bent gekomen. Kun je daar iets meer over
vertellen?  

Noah: De eerste keer was ik 16 en toen kwam ik uit de kast als gay. Dat vond ik toen wel spannend, maar meer omdat ik wist dat andere mensen het ook spannend vonden. Ik was niet heel bang voor de reactie vanuit mijn ouders  of zo, ik wist wel dat die het prima zouden vinden. Toen ik 19 of 20 was ben ik uit de kast gekomen als transman. Dat deed ik niet in een keer, maar verspreid over een jaar; eerst mijn ouders, daarna steeds meer familieleden en vrienden, en uiteindelijk ook op de universiteit waar ik toen studeerde, alles in m’n eigen tempo. Ik liep toen al bij een genderkliniek en heb de borstverwijderende operatie gehad, wat me echt mijn leven heeft teruggegeven. Ik heb ook veel nagedacht of ik testosteron wilde, omdat ik niet zeker wist of dat me zou bieden wat ik zocht. Ik voelde steeds sterker hoe het hokje ‘man’ ook niet was hoe ik me voelde. Ik ben toen weer uit de kast gekomen, dit keer als non-binair. Of eigenlijk noemde ik het niet zo, ik zei dat ik me toch niet 100% man voel, maar dat ik gewoon Noah blijf. Het was zeker spannend uit te komen als non-binair. Ik wilde heel graag in een van de hokjes M/V passen, ik was bang voor het oordeel van anderen over non-binair zijn, of dat ze het niet zouden begrijpen.
Eerder ervoer ik trouwens ook al veel angst, in de tijd dat ik het nog niet aan veel mensen verteld
had dat ik trans was, maar me al wel zo identificeerde in mijn hoofd. Ik was bang dat mensen aan me konden zien dat ik transgender ben. Ik heb veel niet-realistische angsten ervaren in die periode en durfde soms zelfs niet naar buiten te gaan. 

 

Onze campagnes zijn in het leven geroepen om de zichtbaarheid van affectie tussen LHBTI+
personen te normaliseren. Velen voelen zich nog niet veilig. Hoe is dat voor jullie? 

Noralie: We hebben het er weleens over en dan vragen we ons vooral af hoe mensen ons zien.
Het is ook altijd de vraag hoe mensen Noah zien denk ik. De ene ziet Noah als man, de andere ziet
Noah als vrouw en sommige mensen weten het gewoon echt niet. Zelf merk ik dat wanneer
mensen het niet weten, ze het soms vervelend lijken te vinden dat ze Noah niet echt in een hokje
kunnen plaatsen. Soms krijgen we zelfs agressieve blikken daardoor. 
Noah: Maar dat is dan meer naar mij.  
Noralie: Ja, vaak naar jou. Soms ook naar mij. Ik uit mij ook wat meer masculien, en ik heb zelf ook
weleens ervaren dat er agressief op mij werd gereageerd bij de vrouwen WC. Mensen vinden het
vooral moeilijk als ze je niet kunnen plaatsen. Wanneer wij over straat lopen zien sommige
mensen ons denk ik als een lesbisch stel, anderen weer als een heterostel en sommige als ‘geen
idee wat voor stel’. Over het algemeen voel ik mij wel veilig op straat. 
Noah: We uiten op zich ook wel onze liefde op straat. 
Noralie: Ja, we lopen vaak hand in hand en zoenen doen we ook op straat. Maar als we langs een
terrasje lopen, of er mensen zijn waar ik niet echt ‘chille vibes’ van krijg, dan laat ik toch wel Noah’s hand los. Ik voel mij wel vaker onveilig dan Noah daarin denk ik. 
Noah: Ik heb dat niet zo heel erg meer. In het begin had ik dat wel, maar meer in mijn eentje omdat ik bang was dat mensen zouden zien dat ik trans ben en daar commentaar op zouden hebben. Dat heb ik gelukkig niet meer, ook wel omdat ik vaak gezien wordt als cis-man wanneer ik niet praat. Daardoor voel ik me ook niet meer onveilig wanneer ik bijvoorbeeld op de mannenafdeling shop of naar de mannen wc ga. Maar dan moet ik wel echt mijn mond dicht houden haha (beiden lachen). Ik voel me in mijn eentje, als ik me goed voel, nu niet vaak onveilig meer, en als ik samen met iemand ben voel ik mij over het algemeen zelfs nog veiliger. Of we nu hand in hand lopen of niet.

Noralie: In mijn vorige relatie was ik met een cis-man en ik merk wel verschillen met hoe er op ons
gereageerd wordt op straat. Mensen kijken echt wel veel meer naar Noah en mij. We krijgen juist
ook heel veel goede reacties. De meeste mensen lachen heel vriendelijk naar ons. We zien er ook
gewoon erg leuk uit samen haha! Maar het biedt natuurlijk ook meer mogelijkheid voor negatieve
reacties. 

​

Laten we ervan uitgaan dat jullie gewoon leuk zijn samen, ook zoenend. Wij hebben alleszins
van jullie liefde genoten! 

Noralie: Soms ben ik ook echt wel een trotse leeuw en wil ik alleen maar Noah showen op straat. Ik vind het ook wel leuk om meer ‘queer’ liefde op straat te laten zien. Ik vind het juist geweldig dat het zichtbaar mag zijn.  
Noah: We krijgen ook wel veel reacties van mensen dat het zo leuk is om ons samen te zien, ook juist wanneer we liefde uiten naar elkaar.

​

Hebben jullie tot slot nog een gouden relatietip?

Noralie: Elkaar liefhebben in vrijheid en elkaar vrijlaten om jezelf te zijn. Steun elkaar in wat het
beste is voor de ander, door de ander te zien als een vrij mens.
Noah: Precies, elkaar zien als vrij mens in plaats van als ‘jouw’ partner die zich voor jou zou moeten aanpassen. We zijn niet elkaars bezit.